Pomóżcie mi w pisaniu historii klanu i świata po III wojnie światowej umieszczonej w opowiadaniu
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Było późne popołudnie. Krwisty blask zachodzącego słońca rozlewał się po horyzoncie i tworzył zagadkowe cienie na ścianach budynków. Wraz ze słońcem wszystkie żyjące stworzenia chowały się do swoich kryjówek. Czy to zabłąkany, nieuwazny kot, kulejacy, osamotniony opos czy wilk szukający pożywienia w opuszczonych częściach miasta. Wszystkie uciekały, poniewaz nie bedzie dla nich bezpiecznego miejsca zapalą się kolejno pochodnie nocy.
Lekki szelest. Dźwiek odsuwanej, wiekowej płyty grobowca. Ciche kroki. Brzęk metalu.
Po chwili Tutmoziz pchnął solidne odrzwia swojego siedliszcza i wyszedł w noc. Pływał w niej. Po cichu przemykał pomiędzy budynkami w których, z nastaniem nocy budziło sie zycie. Jako pierwszy odiwedził pośredniak. Przyczajony na dachy pobliskiego budynku obserwował ludzi szukających pracy. Czekał aż któryś nieopatrznie zniknie w którejś z ciemnych uliczek. Zawsze tak robił, codziennie. Miał już dość i nie potrafil zaspokoić się krwią którą dostawał z rzeźni. Zwierzeca krew miała to do siebie, że zawierała bardzo mało 'życia'. Zresztą miała taki ohydny metalowy posmak. Nie lubił jej.
Śmiertelny obejrzał sie ze strachem kiedy Tutmoziz skoczył. Słyszał szelest płaszcza, ale nie mógł zlokalizować jego pochodzenia. Po chwili wziął to za zły omen i wzruszywszy ramionami i obejrzawszy sie jeszcze raz, skierował się do jednego z opuszczonych budynków. Stanął w progu, zza pazuchy wyciągnął brudną butelke jakiegoś domowego alkoholu. Oczy mu się zaświeciły gdy powąchał odkręcona butelke. Zrobil może dwa kroki, gdy butelka rozbiła się o ziemie, a on konwulsyjnie kopał nogami kilka centymetrów nad ziemią.
Wampir rzucił nagie ciało na stół. Rzeźnik tylko spojrzał, ocenił szybko wielkość i ilośc mięsa, po czym kiwną głową i jednym ruchem potężnego rzeźnickiego topora rozpołowil je w poprzek.
Taksówka stała tam gdzie zawsze. Driver stał oparty o samochód. W ciemności co chwilę rozjarzał się żar jego papierosa. Pamiętał jeszcze dawne czasy, sprzed Wojny. Pamiętał słońce, które oświetlało bogate miasta, które świeciło w oczy przy jeździe po bezdrożnych pustyniach . Pamiętał to piękne słońce... Po wojnie, gdy pył już opadł i można było wyjść na powierzchnię nie bojąc się ze jeden porzadny wdech może zabić, słońce nie było już to samo. Teraz odsłaniało zniszczenia, gruzy mocarnych cywilizacji, które de facto w pędzie do bogactwa i władzy absolutnej zniszczyły doszczętnie ten świat. Dzisiejsze słonce było ciemniejsze i spływało krwią.
Wyrzucił niedopałek kiedy go usłyszał... a właściwie kiedy przestał słyszec otoczenie. Wsiadł do samochodu, wyciągnał kolejnego papierosa z wymiętej paczki, przytknął do wiecznie rozgrzanej zapalniczki samochodowej i zaciągnął się potężnie.
*Otwórz chociaż okno* usłyszał z tylnego siedzenia. Otworzył. Wolał nie narażać się na złość Wampira, wiedział ze wtedy powrotnego kursu może już nie odbyc. Rozparł się w siedzeniu, głośno westchnął p czym wrzucił bieg i ruszyli. Tak jak zawsze, co noc.
Tutmoziz wszedł bezszelestnie do siedziby kalnu mijając co jakiś czas jego członków. Klucząc po korytarzach odszukał salę głównych spotkań. Jak co noc, z upływaem czasu zbierali się tam wszyscy członkowie. Była jż Sabaka, Potężna wampirzyca, był Zuen - tak jak Tutmoziz żerujący na innych wampirach, był i Zasuriel, telepata i łapacz myśli. Zebrał się już prawie cały klan. Galawan wchodząc zamkną wrota. Wszyscy w milczeniu czekali na pojawienie się Suwerena i Zastępcy...