Nictuku nabierało na sile. Dzięki sprawnie przeprowadzonej rekrutacji Tutmoziza grono tych zniesławionych istot stale się powiększało. Podczas każdego zebrania uwagę wszystkich skupiało pewne malowidło.
Przedstawiało potężnie zbudowanego wampira z czarnymi włosami, sięgającymi do ramion otoczonego przez zgraję potworów. Najprawdopodobniej tak wyglądają Nictuku po całkowitej przemianie.
Wszyscy byli z jednej strony zachwyceni jednak z drugiej strony przerażeni na widok tego obrazu.
Rik przyniósł ten obraz pewnego dnia. Postanowił, że zostanie naszym herbem. Nikt wtedy nie odważył się spytać co tak naprawdę zawiera ten obraz.

Pewnego razu postanowiłeś pójść do kryjówki Nictuku, aby pobyć chwile w samotności. Ku twojemu zdziwieniu nie byłeś sam. Na miejscu spotkałeś Rika patrzącego na obraz.
-Witaj. Pewnie jesteś ciekaw co zauważyłem w nim, że postanowiłem zrobić z niego nasz Herb.
Ślina stanęła ci w gardle i nie byłeś w stanie wypowiedzieć słowa. Bycie sam na sam z Rikiem to jest największy koszmar jaki każdy szanujący wampir może sobie wyobrazić. Mimo paraliżu ciała zdołałeś skinąć głową.
-Skoro jesteś ciekaw to ci powiem. Widzisz tego wampira na rumaku?
Strach pomału mijał jednak ciagle miałeś kłopot z wypowiedzeniem choćby najmniejszego słowa. Jednak o dziwo z twoich ust doszedł cichy pomruk *Tak
-To jest Tutmoziz. Ja jestem tą kreaturą w prawym dolnim rogu. Całkiem udany autoportret nie sądzisz?
O ile postać wampira coraz bardziej przypominała Tutmoziza to ta kreatura na dole w niczym nie przypominała Rika. Jego oblicze było znaczniej odrażające. Jednak szło dostrzec kilka podobieństw jak choćby brak górnej wargi lub choćby popalona skóra, jednak ogól był odległy od realiów.
*Tak* Pomału twój głos wracał do normalności.
-Czemu się każdy obawia mojej skromnej osoby? - wypowiedział szyderczym głosem
Nim zdążyłeś coś powiedzieć Rik już znikł w ciemnościach.